Արթյուր Ռեմբո

Նա հանվում էր այնքան արագ ու
սրընթաց.
Եվ հաստաբուն մի ծառ անպարկեշտ ու
լկտի
Տերևներն էր փետում՝ նախանձից
չարացած,
Պատուհանին մոտիկ, պատուհանին
մոտիկ։